Laryngologiczne badanie endoskopowe służy ocenie narządów, które nie są dostępne badaniu bez użycia endoskopu (gołym okiem). Sam endoskop jest cienkim przewodem metalowym lub gumowym, na końcu którego znajduje się kamera. Oświetlenie struktur położonych w głębi ciała umożliwia źródło światła podłączone do endoskopu.
Obraz z endoskopu oglądamy bezpośrednio lub poprzez kamerę przesyłamy jest do monitora lub telewizora. W tym przypadku lekarz i pacjent mogą jednocześnie mieć widok z kamery endoskopu.
Badanie możemy rejestrować do celów archiwizacji w postaci zdjęć lub filmu oraz opisu. Jest to cenny materiał diagnostyczny, jak również szkoleniowy dla współpracowników i młodych lekarzy.
Badanie nie wymaga narkozy. Nie stosuje się znieczulenia w ogóle, lub stosuje się znieczulenie miejscowe, które nie jest znaczącym obciążeniem dla pacjenta.
Co umożliwia endoskopia?
Badanie endoskopowe ma dwa podstawowe zastosowania.
Po pierwsze umożliwia nieinwazyjną diagnostykę w głębi struktur głowy i szyi (gł. jama nosowa, a także krtań czy ucho). W sposób wyraźny może lekarz i pacjent obejrzeć niedostępne inaczej badaniu struktury.
Drugie zastosowanie to wykonywanie zabiegów operacyjnych przy użyciu specjalnie zaprojektowanych endoskopowych narzędzi chirurgicznych. Ich działanie jest kontrolowane przez operatora przy użyciu zestawu endoskopowego. Zakres możliwych zabiegów jest bardzo szeroki, poczynając od prostego pobrania wycinka do badania histologicznego, a kończąc na rozległych operacjach podstawy czaszki. Warto dodać, że wskazania i zalecenia odnośnie użycia instrumentarium endoskopowego są coraz szersze i częściej rekomendowane przez polskie i międzynarodowe towarzystwa naukowe.
Jakie są ograniczenia endoskopii?
Jak każda metoda, endoskopia, ma pewne sobie właściwe ograniczenia.
Po pierwsze – koszty. Dobrze wyposażony zestaw endoskopowy, który umożliwi nie tylko diagnostykę, ale też zabiegi, może kosztować od kilkudziesięciu do kilkuset tysięcy złotych.
Po drugie – małe i ograniczone pole widzenia. Obraz, który na ekranie monitora zajmuje np. 1 metr kwadratowy, w jamie nosa ma pole powierzchni np. 0,5 cm kwadratowego. Wydzielina lub krew w jamie nosa może wypełnić ekran monitora i całkowicie uniemożliwić widoczność w polu operacyjnym. Kolejne generacje sprzętu starają się ograniczyć do minimum wpływ tych czynników, ale zawsze pozostaną one pewnym ograniczeniem w stosunku do operacji w polu otwartym.
Trzecim, może nieco mniej istotnym czynnikiem jest to, że pacjent po operacji endoskopowej powinien być kontrolowany przy pomocy sprzętu endoskopowego, bo tylko takie uwidocznienie operowanego regionu może zapewnić właściwą opiekę i kontrolę gojenia.