Badanie ucha przeprowadzam na początku, ponieważ najczęściej nie budzi ono większych obaw. Dzieci mogą obawiać się pozostałych narzędzi laryngologicznych. Otoskop, czy wziernik uszny są najbardziej „oswojone” przez najmłodszych moich Pacjentów.
Badanie ucha przeprowadza się przy użyciu wziernika usznego i źródła światła w postaci lampy czołowej. Można użyć również do tego otoskopu. Jest to urządzenie integrujące źródło światła z wziernikiem usznym. Często zawiera lupę powiększającą obraz.
Badanie powinno rozpocząć się od ucha zdrowego, ponieważ jest to niebolesne. Pozwala dziecku oswoić się z samą procedurą badania. Nie ma też ryzyka przeniesienia ewentualnej infekcji z ucha chorego do zdrowego.
Prawidłowe wprowadzenie do ucha wziernika usznego
- delikatne pociągnięcie za małżowinę uszną do góry i tyłu w celu wyprostowania naturalnej krzywizny przewodu słuchowego
- odsunięcie do przodu bokiem wziernika skrawka małżowiny usznej
- uzyskanie optymalnej widoczności całego przewodu słuchowego zewnętrznego oraz bony bębenkowej.
Uchwyt rękojeści otoskopu „do góry nogami” pozwala na oparcie badającej dłoni na głowie pacjenta. Poprawia to bezpieczeństwo i komfort. W przypadku ruchu głową badanego (szczególnie dziecka) ręka lekarza porusza się razem z nią. Nie grozi to niekontrolowanym przemieszczeniem wziernika i urazem ucha.